Hemen her şey olsun, bitsin istiyoruz. Hayatı sadece bugünden ibaret saymak konusunda tartışmasız bir üstünlüğümüz var. Yaşamı yarın bitecekmiş gibi heyecanla karşılamayı akıldan çıkarmamalı ama hayat sadece bugünden oluşmaz. Dünü, bugünü ve yarını ile ölüm karşısında zafer kazanmak zaten olası değildir. Hatta hayat o kadar ciddiye alınacak bir mevzu da olmayabilir. İyiliğin, dürüstlüğün ve erdem sahibi olmanın ötesinde hiçbir şeyin kalıcı olmadığı bir gezegende yaşamıyor muyuz? En kalitelisine sahip olmak için dünyayı çok daha kötü bir yer haline getirmek, insanı mutlu etmez sonunda.

İnsan mutluluğu sevgiyle, paylaşımla, güzellikle, hakkı gözetmekle bulur. Değerleri için mücadele ettikçe ve insanlığa katkıda bulundukça huzurlu olabilir. Dünyanın en kaliteli restoranında yediğiniz yemekten sonra da, kırdığınız iki yumurtaya ekmek bandığınızda da üzerinize birazdan hafif bir uyku basacağını bilirsiniz. 1 saat sonrasında gittiğiniz tuvaletin som altınla kaplı olması ile köhne alaturkası arasında çok fak yoktur. Konfor dışında… İnsanın satın aldığı konfor, onu daha fazla insan yapmaz; konfor içindekilerin daha doğru insanlar olduğunu hiç göstermez. Hayat, daha iyi araba, daha güzel ev ve çok daha kaliteli birçok eşyaya sahip olmakla sizi diğerlerinden üstün bir yere oturtmaz. İnsanı insan yapan, verdiği mücadelelerle çevresi, toplumu ve gezegeni için doğru yollardan giderek, dürüstlükle çaba göstermesidir.

Yalan söyleyebilen, rüşvet alabilen politikacılar... Gelir ve kurumlar vergisinden muaf özel üniversitelerin sahipleri... Kamunun denizini kiralayan otellerimiz... Yola çöp atanlar... Kadına şiddet uygulayanlar... Köpeğini dövenler… Doğrudan, dürüstlükten ayrıldıklarına göre hepsi aynı kefede olabilir mi acaba? Çok iyi para kazandığı halde vergiden muaf tutulmak üzere hesapları ile oynayabilen ve gelir vergisi ödemeyen herhangi bir üniversite sahibi ile önündeki denizi kiralayan herhangi bir otel sahibi toplumda sevilir ve sayılır mı gerçekten?

Siyah ciplerimizden, kaliteli gömleklerimizden, villalarımızdan uzakta; çırılçıplakken varlığımızı pek önemli görebilir misiniz? Gezegende bir nokta; uzayda bir toz kadarken nasıl bir şizofreni içerisinde yaşamaktayız ki bedenlerimizi örttüğümüz giysilerin pahadaki ağırlığı ile kendimizi ağırdan satabilmekteyiz? Otomobillerimizin markası ile neden coşmakta ve egomuzu çatlatabilmekteyiz? En küçüğünden bir arabada kendimizi minnacık mı görürüz sahiden?

Her şey hemen olsun ve yaşansın... Çözüm olsun, Türkiye’deki referandum yapılsın gayrı. Aman hemen olup bitsin her şey... Hayat ağır akar. İnsandan insana, toplumdan topluma mücadeleyle ağır ağır yol alır. İnsanın saygı duyduğu değerlere sahip çıkarak ilerlerse hayat, bizden sonrakilere övüneceğimiz bir gelecek bırakırız. Yanlış yollardan, hırsla ve hızla ulaştığımız her şey ise geleceğe taşıyacağımız değerleri tek tek çürütür. 

Toplum için kendinden bir şeyler vermek, insanları sevgiyle anlamak, sorunlarına çözüm bulmak her birimize en çok huzur verecek; gençlerimize doğru örnekler sunacak yegâne yaşam kavgasıdır. Doğrulukla ilerleyen her mücadele eninde sonunda toplum tarafından takip edilir ve destek bulur. İlkesiz, yolsuzluğa bulaşmış her ne varsa er ya da geç ortaya çıkar ve toplum tarafından mahkûm edilir. Birilerinin üzerine basarak yarattığınız her adaletsizlik günün beklenmeyen bir saatinde ayaklarınıza ahtapot misali dolanır.

Etrafınıza bakınız; hayatın dinamiğinin böyle çalıştığını, yaşamın diyalektiğinin çok basit bir çarka sahip olduğunu göreceksiniz.

Varlığımızı oluşturan temel taşların paradan, mal ve mülkten bağımsız; ilkelerden ve doğruluktan geçtiğini gördükçe dünyadaki iyi insanlarla daha çok karşılaşmaya başlarsınız. Kötülüklerden uzaklaştıkça hayatın basit döngüsünde muazzam bir iç huzura kavuşursunuz. Ve ancak o zaman anlarsınız bir insan ve bir toplum için en önemlisinin sadece ve sadece iyilikle ve güzellikle yaratılabileceğini...

Sabırla, sevgiyle, ağır ağır örmek lazım hayatı... Mutlu olmanın başka yolu yok ki...