Kıbrıs’a yaşanan göç, çoğu kez tarımdan kopup adaya gelen, Kıbrıs’taki hemşerilerine güvenerek bir yolunu bulup geçinmeyi planlayan, zorlu yaşam kavgasına katlanmak zorunda bırakılan insanları bir araya getirdi.

Memleketindeyken tarla ekip biçmek dışında bahçe ile herhangi bir teması olmamış pek çok kişi, bugün, adada bahçıvanlıktan iyi para kazanıyor. Farklı milliyetler arasında bahçe işlerini almak için büyük bir rekabet yaşanıyor haddizatında. Benzeri bir yarış, havuz suyuna kaç kapak klor atacağını kestiremeyen elemanların çalıştırıldığı havuz bakım sektöründe de kızışmıştır. İnşaatlarda güvencesiz, risk altında ve karın tokluğuna emeğini satanların yaptığı binalar su alıyorsa, yapıların iç ve dış cephe boyası ilk senesinde dökülüyorsa, yapana değil yaptırana ve denetleme özürlü devlete bakmak marifet.

Devlette klima altında memuriyet ya da özel sektörde idareten herhangi bir konumu tutma gayreti, bizim ahaliyi böyle ter döktürücü, emek yoğun işlerden uzuncadır arındırmıştır. Sanatla ilgilenmez, kitap okumaz bir garip küçük burjuva ruhu, varlığını en fazlasından cafelerde latte ısmarlamakla, iyi giyinmekle, orijinal parfüm sürünmekle ortaya koyabiliyor. Herhangi bir zanaatta usta olmaya burun kıvıran, hiçbir şeyden tatmin olmayan bir sıkıntılı ruh hali eşlik ediyor varoluşlara...

Küçümsenen işler, alanında uzman olmayan, sömürülmeyi ve zor şartlarda çalışmayı kabullenen insanlara terk edildikçe binalar, sigorta kutularının kışları su ile dolup taşmasında sakınca görmeyen ‘yapıcı’lara; bahçeler, hangi ağaca ne ilacı püskürteceğinden habersiz ‘bahçıvan’lara; havuzlarsa havuz suyunun pH derecesini hayatında ölçmemiş ‘havuz bakımcıları’na emanet edildiği ile kalıyor.

Meslek liselerinden mezun olanlara rağmen ara eleman eksikliği sorunu, tesisatçılığın veya elektrikçiliğin bilinmesi zorunlu detaylarını atlayarak, tesisat ustalığına ya da elektrik teknisyenliğine zıplamayı başarmış, sadece gelişi 120 TL’den az olmayan, pek tuhaf bir ustalık etiği yaratmıştır mesela.

Öncesinde döner ustası olmuş, memleketindeyken zaten kebapçılık yapmış birinin Almanya’da, İngiltere’de otantik yeme içme sektöründe çalışmasına benzemez ki bu... Bizdeki durum, boşluğu vasıfsızlığına rağmen hızla doldurabilmekle ve üzerine de epeyi para yapabilmekle özetlenebilir.

Kıbrıs gitgide her alanda nefesi kesilen bir gerçeklik altında yorgundur artık: Özel sektörü, paranın yükselen kokusu neredeyse oraya yatırım yapan, yenilikçilikten ve vizyondan nasibini almamış, basit bir anlayışla çağa uyum sağladığına inanmaktadır... Yatırımcılarda AVM ise karşısına AVM, marketse yanına market, inşaatçılıksa kendi taşınmazı üzerinde yapıcılık, üniversiteyse dibine üniversite, casino ise ben de açarım ne olmuş zihniyeti egemendir. Kimilerinin analizi isabetli midir tartışılır: O yaptıysa ben de yaparım kıskançlığıymış nedeni...

O kazanıyorsa; bu işte ekmek var, ben de kazanırım kolaycılığıdır daha çok. Tam gaz rekabetin hüküm sürdüğü, ilk yatırımcıların batmaya yüz tuttuğu sektörlere, koku alma duygusunu yitirdiği için tükenmiş nektara dadanan arılar misali yatırım yapan özel sektörümüz, nevi şahsına münhasır yapısını korudukça ülkedeki ara eleman sıkıntısı aşılamayacaktır.

Ara eleman olmak üzere eğitilmiş gençler daha fazlasını hayal ederek, geleceği bulutlu olsa da, vizyonsuz girişimcilerimizin hız kesmeyen, ziyankâr yatırımlarında her zaman kendilerine yer bulacaktır çünkü. Biri batar, diğeri doğar ne ki...

Geçmişte, usta olmak herkesin harcı değildi malumunuz. Usta saygı uyandırırdı. Senelerin tecrübesi, çırak ve kalfalara ustalarının önünde düğme ilikletirdi. Çocukluğumda tesisat ustası ya da elektrikçi eve geldi mi mutlaka ustaya kahve ikram edilirdi. Usta konuşur, sorunun nereden kaynaklandığını ve nasıl çözüleceğini anlatır ve dikkatle dinlenirdi.

Ot kesmekle bahçıvanlık karıştırıldı mı bir kere, tesisatçılık sifon bağlamakla özdeş hale geldi mi korkmalı insan o ülkeden…

Memlekette taşların yerine oturacağı günü şuradan çıkarsamak elzemdir: Meslek lisesi mezunlarının, mezunu oldukları alanlarda hayatlarını kazanabilecekleri piyasa dönemecine girdiğimiz, her iş kolunda sertifika arandığı gün...